7 / 60
Krutjesrapers en
Krutjesraperinnekes!
Prins Pieter
Na maanden zwijgen ben ik op
vrijdag 6 november prins van
Krutjesgat geworden. Maar… wie
is die nieuwe prins eigenlijk?
Ik ben Pieter Egmond, 27 jaar oud en woon in de Twee-
lingenlaan in Breugel. Mijn vriendin Kim Strijbosch (22)
woont, te ver om te fietsen, op de Kuilen in Breugel. Ze is
lerares in opleiding bij basisschool de Harlekijn en speelt
korfbal bij de Corridor.
Ik ben altijd al bezig geweest met het creëren, ontwikkelen
en verbeteren van allerlei ideeën en concepten. Na mijn
studies grafisch vormgeven en conceptontwikkeling, ben
ik daarom ook voor mezelf begonnen met een eenper-
soons-reclamebureau Egmond Design. Hier kan ik mijn
creativiteit stoppen in het ontwerpen van logo’s, diverse
soorten drukwerk, autobeletteringen en websites. Daarnaast
heb ik samen met mijn zusje Anne een eigen sieradenlijn
genaamd Lovestoned, die we o.a. verkopen in haar winkel
By Anne.
Carnaval vier ik al zolang als ik me kan herinneren. Vanaf
1991 deed ik al mee aan de optocht met mijn ouders Jop
en Stans met de wagen van Wa’n Klank, totdat we met
onze eigen vriendengroep een wagen gingen bouwen. We
misten de materialen, de kennis en kunde om mee te strij-
den om de eerste plaats, maar voor ons was het bouwen
van een wagen in eerste instantie alleen een goede reden
om van de straat te zijn. De bouwplaats werd al gauw een
hangplek waar we echt een mooie tijd hebben gehad. We
noemden ons zelf “De Zwoele Ridders”.
In onze kleine bouwschuur, waar het net even wat te
donker was om alles goed te kunnen zien, dachten we
toch een aardige wagen te hebben gebouwd. Maar als we
hem dan naar buiten reden en achter de tractor koppelden,
bleek de tractor zelf het meest imposante onderdeel van
onze wagen. Waar we zelf nog dachten mee te kunnen
strijden om de prijzen, dacht de jury er op dat moment
heel anders over. Dit heeft tot vele tranen geleid. Maar het
bracht ons ook mooie dingen. Zo vonden we na een hope-
loze 21ste plaats in de optocht troost bij de mede-wagen-
bouwers van Hendig Zat. Tijdens dat carnavalsjaar trokken
we zoveel met elkaar op, dat we nu nog steeds bevriend
zijn.
We kwamen er achter dat Hendig Zat wél goede materialen
en middelen had en hiermee ontstonden alweer nieuwe
plannen. In zo’n mooie bouwschuur kunnen we ook makke-
lijk een feestje geven. Samen bedachten we het Sapfeest.
Het concept was eenvoudig; we kopen kratjes bier en
vragen aan iedereen
€
10,-. De winst gebruiken we voor
onze carnavalswagens. Dit is inmiddels uitgegroeid tot het
Beach Event Son waar afgelopen augustus 160 teams en
meer dan 1500 bezoekers op afkwamen. Het is inmiddels
dan ook een uit de hand gelopen hobby. We zijn hier het
hele jaar met 6 organisatoren intensief mee bezig en mijn
grote droom is om het evenement uit te laten groeien tot in
het rijtje naast grote namen als Wish Outdoor.
Door de jaren heen werden de Zwoele Ridders wat minder
fanatiek met wagens bouwen en besloten ze om te doen
waar ze goed in zijn; een feestje bouwen. Ditmaal langs de
optocht (Voor de kenners: Huukske Keske).
Voor mij is het lopen van optochten toch wel een belangrijk
onderdeel van de invulling van mijn carnaval en ik besloot
om mee te lopen met Hendig Zat. Met Hendig Zat konden
we in tegenstelling tot de Zwoele Ridders wél meedoen om
de prijzen en dat maakte het spannendste moment van
carnaval; de prijsuitreikingen, nog mooier.
De wil om te winnen komt ook terug op het voetbalveld.
Iedere zondag speel ik samen met mijn vrienden in ’t zesde
van Son. Buiten het veld staat vooral het plezier voorop,
maar na het eerste fluitsignaal gaan we met z’n allen voor
de 3 punten. In de vijfde klasse lukt dit aardig, maar ik heb
helaas niet de voetbaltalenten van mijn jongere, maar gro-
tere broers. Sjaak en Sander gaven mij vroeger al voetbal-
les. Sjaak speelde in de jeugd al hoger dan ik en speelt nu
samen met Sander bij RKSV Nuenen in het eerste. Ook mijn
zusje pingelt zondags bij Nijnsel menig dame voorbij.
Dat ik niet echt stil kan zitten blijkt wel uit de overige
activiteiten waar ik me door het jaar heen mee bezig houd.
Kindervakantieweek Breugel, Bierpul Curling op de ijsbaan,
en ook bij SBC ben ik bij verschillende activiteiten betrok-
ken. Zo heb ik het 75-jarig jubileum mee georganiseerd
en heb daarvoor samen met Plus Verhoeven een voetbal-
plaatjesboek van SBC’ers gemaakt. Daar ken ik Jasper van
Zuuren ook van. Ik vond het dus ook niet zo raar dat ik op
9 juli een mailtje van hem kreeg met daarin de vraag of ik
een zakelijke afspraak kon maken voor het ontwerp van
een brochure. Met mijn portfolio onder mijn arm ging ik op
weg naar Eindhoven. Zelfs toen ik met Jasper in de kamer
zat was de werkelijke reden waarom ik daar was nog niet
duidelijk. Des te groter was de verrassing toen hij vroeg
of ik prins van Krutjesgat wilde worden. Ik liet mijn koffie
bijna vallen, wat voelde ik me vereerd! Alleen de timing
was niet ideaal, want ik stond al met één been in het
Zwoele Ridders weekend. Een uur na onze afspraak gingen
wij namelijk ons jaarlijkse weekendje weg. Het zwijgen was
dus vanaf de eerste minuut al erg lastig. Zeker in de laatste
weken toen ook de aanwijzingen bekend werden vond ik
het moeilijk om niets te mogen zeggen.
”Voor mij is het lopen van optochten
toch wel een belangrijk onderdeel
van de invulling van mijn carnaval”
Op vrijdag 6 november stond ik samen met mijn kersverse
adjudant Arjen klaar om op te gaan. Voor ons beiden een
nieuwe taak. Dat maakt het extra leuk, maar soms ook
lastig: de cape viel enkele seconden na mijn bekendmaking
al van mijn schouders.
Na de bekendmaking heb ik een fantastisch weekend ge-
had, vol leuke reacties en felicitaties. Het is een mooi begin
van hopelijk een mooi carnavalsseizoen.
Samen lange, intensieve en vooral bijzondere dagen mee-
maken. Dat is voor mij carnaval. Vandaar ook het motto
van dit jaar; “Een vur allen, allen vur een!” Dat we er met
z’n allen maar een mooi carnaval van mogen maken!
Prins Pieter Egmond
7